วันพฤหัสบดีที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

การกระทำที่คิดว่าดีแล้ว



การกระทำใด…
ที่คิดว่า ดีแล้ว…
เหมาะสมแล้ว…
ก็กระทำเถิด…
แต่ถ้าคิด ว่า ไม่เหมาะสม…
เดือดร้อนเรา และผู้อื่น…
ก็อย่ากระทำ…
ดีชั่วอยุ่ที่ตัวทำ…ท่านทั้งหลาย…
 
 

วันพุธที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

เครื่องป้องกันตัวคือหลักธรรม




เครื่องป้องกันตัวคือหลักธรรม
มีสติปัญญาเป็นอาวุธสำคัญจะเป็นเครื่องมั่งคงไม่สะทก สะท้าน
มีสติปัญญาแฝงอยู่กับตัวทุกอิริยาบถจะคิด- พูด - ทำ อะไรไม่มีการยกเว้น
มีสติปัญญาสอดแทรกอยู่ด้วยทั้งภายในและภายนอก




วันอังคารที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

สิ่งที่ตาเห็นอย่าเพิ่งสรุป



สิ่งที่ตาเห็นอย่าเพิ่งสรุปว่ามี
สิ่งที่คนยอมรับว่าดีอย่าเพิ่งบอกว่าเห็นด้วย


วันจันทร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ศิษย์แท้



ศิษย์แท้

พิจารณากาย ในกาย พิจารณาธรรม ในธรรม พิจารณาวิญญาณ ในวิญญาณ
นั่นแหละ คือ สานุศิษย์อันแท้จริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
 รู้ซึ้ง
ทุกอย่างจะต้องมีเหตุ เมื่อมีเหตุจึงจะมีผล ผลนั้นเกิดจากเหตุ
เราได้วินิจฉัยข้อนี้แล้ว เราจึงรู้ซึ้งถึงพุทธศาสนา

วันอาทิตย์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

จงสู้เพื่อสร้างฝัน



จงสู้เพื่อสร้างฝัน…
เก็บฝันนั้นมาไว้ในกำมือ…
ไม่มีใครทำลายความฝันเราได้หรอก…
นอกจากตัวเราเอง…
สู้เถิด…สักวันคงเป็นวันของเราบ้าง…

วันเสาร์ที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ผู้สนใจศึกษาปฏิบัติธรรม






ผู้สนใจศึกษาปฏิบัติธรรม คือผู้สนใจหาความรู้ความฉลาด
เพื่อคุณงามความดีทั้งหลาย ที่โลกเขาปรารถนากัน
เพราะคนเราจะอยู่และไปโดยไม่มีเครื่องป้องกันตัว
ย่อมไม่ปลอดภัย ต่ออันตรายทั้งภายนอกภายใน

วันศุกร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

คนธรรมดาทำบุุญก็อยากได้บุญ



คนธรรมดาทำบุญก็อยากได้บุญ
คนมีปัญญาทำบุญหวังจะเกิดในภพใหม่ที่ดีกว่าเดิม
แต่ชาวพุทธแท้ทำบุญเพื่อการปล่อยวางกิเลสอย่างสิ้นเชิง

 

วันพฤหัสบดีที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

โลกิยะ หรือ โลกุตระ


โลกิยะ หรือ โลกุตระ
คนที่เดินทางโลกุตระ ย่อมไปดีทางโลกิยะไม่ได้
คนที่เดินทางโลกิยะย่อมสำเร็จทางโลกุตระได้ยากเพราะอะไร ?
ถ้าคนหนึ่งสำเร็จได้ทั้งโลกิยะ และโลกุตระง่ายแล้ว
ทำไม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธโคดม
ต้องสละราชบัลลังก์แห่งจักรพรรดิไปเป็นธรรมราชาเล่า
ถ้าเป็นไปได้พระองค์เป็นมหาจักรพรรดิพร้อมทั้งธรรมราชา ไม่ดีหรือ?
แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะโลกของโลกิยะและโลกุตระเดินคู่ขนานกัน
เราต้องตัดสินใจต้องมีความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญในการที่จะเลือกทางใดทางหนึ่ง

วันพุธที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ขอให้ท่านทั้งหลายสว่างตานอกด้วยแสงไฟ



ขอให้ท่านทั้งหลาย…
สว่างตานอกด้วยแสงไฟ…
แต่จงสว่างตาในด้วยแสงธรรม…
จำไว้เสมอว่า…
สิ่งที่ตาเห็น… กับสิ่งที่ปัญญาประจักษ์…
อาจจะไม่สอดคล้องกันเสมอไป…
…อย่าตัดสินคนอื่นเพียงแค่ตาเห็น…
แต่จงตัดสินด้วยการกระทำจะดีกว่า…



วันอังคารที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ให้เราคิดถึงครูบาอาจารย์ว่าเป็นผู้มีคุณค่า




ให้เราคิดถึงครูบาอาจารย์ว่าเป็นผู้มีคุณค่าอยู่บนหัวใจ
หรืออยู่บนกระหม่อมจอมขวัญของเราเสมอ
อย่าได้ลืม อย่าได้ลบหลู่ดูหมิ่น
เราจะเป็นผู้เจริญในอนาคต



วันจันทร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

อย่าพังเพราะไม่รู้จักพอ



อย่าพังเพราะไม่รู้จักพอ

'ตัณหา' ที่มีปัญหา คือ ความโลภ ความอยากที่เกินพอดี เหมือนทะเลไม่เคยอิ่มด้วยน้ำ
 ไฟไม่เคยอิ่มด้วยเชื้อ ธรรมชาติของตัณหา คือ 'ยิ่งเติมยิ่งไม่เต็ม'
ทุกอย่างต้องดูคุณค่าที่แท้ ไม่ใช่ คุณค่าเทียม เช่น
 คุณค่าที่แท้ของนาฬิกา คืออะไร คือ ไว้ดูเวลาไม่ใช่มีไว้ใส่เพื่อความโก้หรู
คุณค่าที่แท้ของโทรศัพท์มือถือ คืออะไร คือไว้สื่อสาร แต่องค์ประกอบอื่นๆ
ที่เสริมมาไม่ใช่คุณค่าที่แท้ของโทรศัพท์
เราต้องถามตัวเองว่า 'เกิดมาทำไม' 'คุณค่าที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์อยู่ตรงไหน
 'ตามหา 'แก่น' ของชีวิตให้เจอ
' คำว่า 'พอดี' คือ ถ้า 'พอ' แล้วจะ 'ดี' รู้จัก 'พอ' จะมีชีวิตอย่างมีความสุข'

วันอาทิตย์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

มารยาทของผู้เป็นใหญ่



มารยาทของผู้เป็นใหญ่
" ผู้ใหญ่ไม่ใช่อยู่ที่เกิดก่อน ผู้ดีไม่ใช่อยู่ที่เรียนสูง "
มารยาทจรรยาของการเป็นผู้ใหญ่ ก็คือต้องสุขุมรอบคอบ
และไม่ยึดติดเสียงเป็นหลัก คือ ต้องไม่หวั่นไหวกับคำนินทาและสรรเสริญ

วันเสาร์ที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

สำหรับบางคนที่ยังมีภาพอดีตที่แสนเจ็บปวด



สำหรับบางคนที่ยังมีภาพอดีตที่แสนเจ็บปวด จงคิดในใจเสมอว่า
“ถ้าไม่ปล่อยมือจาก อดีต แล้วจะเอามือที่ไหนคว้าอนาคต” เจริญพร

วันศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

การดูกิเลสและแสวงธรรม




“ การดูกิเลสและแสวงธรรมท่านทั้งหลายอย่ามองข้ามใจ
ซึ่งเป็นที่อยู่ของกิเลสและเป็นที่สถิตอยู่แห่งธรรมทั้งหลาย
กิเลสก็ดี ธรรมก็ดีไม่ได้อยู่กับกาลสถานที่ใด ๆ ทั้งสิ้น
แต่อยู่ที่ใจ คือเกิดขึ้นที่ใจ เจริญขึ้นที่ใจ
และดับลงที่ใจดวงรู้ ๆ นี้เท่านั้น ”




วันพฤหัสบดีที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

อย่าเสียเวลากับความหลัง



อย่าเสียเวลากับความหลัง

90% ของคนที่ทุกข์ เกิดจากการย้ำคิดย้ำทำ
 'ปล่อยไม่ลง ปลงไม่เป็น'
มนุษย์ที่สลัดความหลังไม่ออก เหมือนมนุษย์ที่เดินขึ้นเขาพร้อมแบกเครื่องเคราต่างๆ
ไว้ที่หลังขึ้นไปด้วย ความทุกข์ที่เกิดขึ้นแล้ว จงปล่อยมันซะ
'อย่าปล่อยให้คมมีดแห่งอดีต มากรีดปัจจุบัน'
'อยู่กับปัจจุบันให้เป็น' ให้กายอยู่กับจิต จิตอยู่กับกาย คือมี 'สติ' กำกับตลอดเวลา

วันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

กรรม



กรรม
ถ้าเรามีชีวิตอยู่อย่างที่ว่า
เกิดเพราะกรรม อยู่เพื่อกรรม ทำเพราะกรรม ตายเพราะกรรมแล้ว
ชีวิตการเป็นมนุษย์ย่อมมีความภิรมย์ มีความรื่นเริง

วันอังคารที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

บุคคลที่มีจิตเมตตาต่อบุคคลอื่น



บุคคลที่มีจิตเมตตาต่อบุคคลอื่น…
อยู่ที่ไหนก็มักมีผู้อุปภัมถ์อยู่เสมอ…
เรียนรู้ที่จะให้ มากกว่าเรียนรู้ที่จะรับ…
ตื่นมาตอนเช้า…
อย่าถามตัวเองว่าเราจะได้รับอะไรจากสังคมแห่งนี้…
แต่จงถามตัวเองว่า เราจะให้อะไรกับสังคมนี้ดี…
เรียนรู้ที่จะให้ แล้วเราจะมีแต่ความสุข…เจริญพร
 
 

วันจันทร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

อย่าไปสนใจคิดถึงกาลสถานที่



อย่าไปสนใจคิดถึงกาลสถานที่ หรือบุคคลใดๆ
ว่าเป็นภัยและเป็นคุณ ให้เสียเวลาและล่าช้าไปเปล่า
โดยไม่เกิดประโยชน์อะไร ยิ่งกว่าการคิดเรื่องกิเลสกับธรรม ซึ่งมีอยู่ที่ใจ




วันอาทิตย์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

อย่ามัวแต่คิดริษยา



อย่ามัวแต่คิดริษยา

'แข่งกันดี ไม่ดีสักคน ผลัดกันดี ได้ดีทุกคน'
คนเราต้องมีพรหมวิหาร 4 คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
คนที่เราริษยาเป็นการส่วนตัว มีชื่อว่า 'เจ้ากรรมนายเวร'
ถ้าเขาสุข เราจะทุกข์ ฉะนั้น เราต้องถอดถอน
ความริษยาออกจากใจเรา เพราะไฟริษยา เป็น 'ไฟสุมขอน' (ไฟเย็น)
 เราริษยา 1 คน เราก็มีทุกข์ 1 ก้อน
เราสามารถถอดถอนความริษยาออกจากใจเรา
โดยใช้วิธี 'แผ่เมตตา' หรือ ซื้อโคมมา
 แล้วเขียนชื่อคนที่เราริษยา แล้วปล่อยให้ลอยไป



วันเสาร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ธรรมารมณ์



ธรรมารมณ์

การอยู่อย่างมีธรรมารมณ์คือ การอยู่เหนือความรู้สึกทั้งปวง
อยู่อย่างรู้หน้าที่การเป็นคน และรู้หน้าที่ในการงาน
คือรู้ว่าสิ่งที่เราทำนั้น เป็นสิ่งที่เราต้องทำ
ไม่ใช่ทำเพื่อหวังผลตอบแทน เพราะถ้าเราทำงานเพื่อหวังผลตอบแทนต่างๆแล้ว
 ถ้าสิ่งต่างๆไม่สัมฤทธิ์ผลตามความหวังนั้น
เราย่อมเกิดความโทมนัส เสียใจน้อยใจ เป็นทุกข์

วันศุกร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ



รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ…
คือ ยาอายุวัฒนะ…
จงยิ้มให้กับตนเองและผู้อื่นให้มาก…
หรือถ้าหากไม่มีใครยิ้มให้เรา…
ก็จงยิ้มให้กัีบตัวเราเอง…
แล้ววันนี้เรายิ้มให้กับตัวเองแล้วหรือยัง….
ถ้ายังก็จงยิ้มเถิด จะหน้าบูดอยู่ใย…
ยิ้มสิ แล้วจะรู้ว่า ความสุขอยู่ไม่ไกล…
 
 

วันพฤหัสบดีที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

อย่าเข้าใจว่าลมหายใจจะยืดยาว




"อย่าเข้าใจว่าลมหายใจจะยืดยาวเหมือนสายไฟฟ้า
แต่ความสั้นยาวของมัน เพียงขนาดที่สูบเข้า สูบออก แค่ปอดมาจมูกนี้เท่านั้น 
อย่าพากันหลงว่าเป็นของยืดยาวเลย"



วันพุธที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

อย่าเป็นนักจับผิด



อย่าเป็นนักจับผิด
คนที่คอยจับผิดคนอื่น แสดงว่า หลงตัวเองว่าเป็นคนดีกว่าคนอื่น
ไม่เห็นข้อบกพร่องของตนเอง 'กิเลสฟูท่วมหัว ยังไม่รู้จักตัวอีก'
คนที่ชอบจับผิด จิตใจจะหม่นหมอง ไม่มีโอกาส 'จิตประภัสสร'
ฉะนั้น จงมองคน มองโลกในแง่ดี
'แม้ในสิ่งที่เป็นทุกข์ ถ้ามองเป็น ก็เป็นสุข'

วันอังคารที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

บรรเทาทุกข์



บรรเทาทุกข์
การที่เราจะไม่ต้องทุกข์มากนั้น เราจะต้องรู้ว่า เรานี้จะต้องไม่เอาชีวิตไปฝากสังคม
 เราต้องเป็นตัวของเราเองและเราจะต้องวินิจฉัย ในเหตุการณ์ที่จะเข้ามาเกี่ยวข้องกับตัวเรา
ว่าสิ่งใดเราควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ

วันจันทร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ความสุขทั้งหลาย




ความสุขทั้งหลาย…
อยู่รอบตัวเรา…
แต่มักมองไม่เห็น…
ความสุขทั้งหลาย…
เริ่มต้นที่ใจเราเอง




วันอาทิตย์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ดีใดไม่มีโทษ



ดีใดไม่มีโทษ ดีนั้นชื่อว่าดีเลิศ
ได้สมบัติทั้งปวง ไม่ประเสริฐเท่าได้ตน
เพราะตัวตนเป็นบ่อเกิดแห่งสมบัติทั้งปวง 


วันเสาร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

อย่าไปมองว่าเขาเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่า



อย่าไปมองว่าเขาเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่า
ให้มองว่าเราติเพื่อก่อ หรือด่าเอามัน
เพราะนั่นแหละคือกรรมของเรา ที่เราต้องรับผล


วันศุกร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

งานเยอะมากทำอย่างไรดี



งานเยอะมากทำอย่างไรดี?

(๑) รู้ว่างานเยอะต้องรีบทำ
(๒) อย่าดองงานข้ามปีข้ามชาติ
(๓) เรียงลำดับความสำคัญของงาน
สำคัญก่อนให้รีบทำ สำคัญน้อยค่อยทยอยทำ