พระพุทธเจ้าตรัสว่ากรรมที่ทำบนพื้นฐานของความไม่โลภ

พระพุทธเจ้าตรัสว่ากรรมที่ทำบนพื้นฐานของความไม่โลภ
ไม่โกรธ ไม่หลง อย่างใดอย่างหนึ่งน่ะค่ะ ส่งให้ได้เป็นมนุษย์

พอเกิดแรงบันดาลใจ ติดใจอะไร ตรงนั้นคือเกิดฉันทะ

“พอเกิดแรงบันดาลใจ ติดใจอะไร ตรงนั้นคือเกิดฉันทะ พอมีกำลัง
อยู่กับสิ่งนั้นได้ทั้งวันทั้งคืน ตรงนั้นคือวิริยะ พอเอาแต่คิดๆ ๆ
ถึงแต่เรื่องที่สนใจไม่เลิก ตรงนั้นคือจิตตะ พอค้นคว้าแสวงหาทางเอาสิ่งที่ต้องการมาให้ได้ มีการประเมินผล
 มีการคิดใหม่เมื่อของเก่าล้มเหลว หรือหาทางลัดเข้าถึงเป้าหมายได้เร็วขึ้น ตรงนั้นคือวิมังสา”

พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ชัดเจนว่า

พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ชัดเจนว่า

อิทธิบาทคือแนววิธีเพื่อกระทำตนให้เป็นผู้มีฤทธิ์เฉพาะทาง
ใครมีอิทธิบาทครบ ๔ ข้อเต็มขั้น
จนจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ ก็ได้ชื่อว่าถึงซึ่งความมีฤทธิ์ในทางนั้นๆ อย่าง

ฉันทะแปลว่าพอใจ
วิริยะแปลว่าความเพียร
จิตตะแปลว่าฝักใฝ่
วิมังสาแปลว่าใคร่ครวญ

บางครั้งบุญกับบาปอาจไม่ปรากฏเป็นแสงสว่างหรือความมืดทึบตรงไปตรงมา

บางครั้งบุญกับบาปอาจไม่ปรากฏเป็นแสงสว่างหรือความมืดทึบตรงไปตรงมา
โดยเฉพาะในขณะที่ต้องตัดสินใจเลือกก่อกรรมอะไรสักอย่าง
สถานการณ์บีบคั้นเฉพาะหน้าอาจทำให้เรามึนงงว่าเส้นคั่นแบ่งระหว่างความดีกับความชั่วอยู่ที่ตรงไหน
และการกระทำซ้ำๆจนเคยชินเป็นนิสัยก็มักทำให้เราเข้าข้างตัวเองว่าอย่างนี้ไม่ผิด
อย่างนี้ไม่ใช่ความเลว อย่างนี้ไม่น่ารังเกียจ หากปราศจากการไตร่ตรองด้วยปัญญาแล้ว
คนเราอาจหลงเห็นกงจักรเป็นดอกบัวได้ง่ายๆ
เพียงเพราะไม่เคยเห็นเปรียบเทียบให้ชัดๆว่ากงจักรเป็นอย่างไร และดอกบัวเป็นอย่างไร…

กรรมที่ทำด้วยความไม่โลภก็คือสละออก หรือให้ทาน

กรรมที่ทำด้วยความไม่โลภก็คือสละออก หรือให้ทาน
กรรมที่ทำด้วยความไม่โกรธก็คือใจดีมีเมตตา หรืออภัยได้
กรรมที่ทำด้วยความไม่หลงก็คือการไม่เห็นผิดเป็นชอบ
หรือไม่เห็นกงจักรเป็นดอกบัว
โดยย่อคือมีใจประเภทที่รักบุญรักกุศล ละอายต่อบาปผิดทั้งปวง

คนเราจะเริ่มอยู่เหนือดวงชะตาก็เมื่อมีใจคิดสละสิ่งที่หวงไว้แบบผิดๆ ทิ้งไป

คนเราจะเริ่มอยู่เหนือดวงชะตาก็เมื่อมีใจคิดสละสิ่งที่หวงไว้แบบผิดๆ ทิ้งไป
ถ้าไม่ฝึกมีใจคิดสละ จิตจะหวงแม้กระทั่งสิ่งที่เห็นๆ อยู่
ว่าเป็นต้นเหตุทุกข์ก้อนใหญ่ แต่ละวันเราเจอเหยื่อล่อที่กรรมเก่าส่งมายั่วกิเลสทั้งนั้น
ถ้าตะครุบหมดก็เท่ากับเก็บทุกข์มาหวงไว้ในอ้อมกอดทั้งหมด
แต่ถ้าสละบ้าง ทิ้งๆ มันบ้างด้วยปัญญาเพ่งเล็งเห็นโทษ
ก็จะเหมือนทวนกระแสกรรมเก่าไปหาทิศทางใหม่ที่ดีขึ้น ทีละครั้ง ทีละหน

การมีสิทธิ์อยู่จริงๆ กับความเข้าใจผิดว่ามีสิทธิ์นี่แหละ

"การมีสิทธิ์อยู่จริงๆ กับความเข้าใจผิดว่ามีสิทธิ์นี่แหละ
ที่เป็นต้นตอความยุ่งเหยิงเกี่ยวกับศีลธรรม
คนส่วนใหญ่มักตู่ว่าตัวเองมีสิทธิ์ ทั้งที่จริงไม่มี"

กิริยาบางอย่างของผู้หญิงเรามันน่าละอาย

กิริยาบางอย่างของผู้หญิงเรามันน่าละอาย ควรให้ผู้ชายที่เรารักเห็นอยู่คนเดียวพอ
แต่ถ้าให้ใครต่อใครเห็นได้เรื่อยๆ ก็แปลว่าเราเป็นคนหน้าไม่อาย
เซ็กซ์ที่ขาดสำนึกจะทำให้เราหน้าด้านขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่รู้สึกตัว

อกุศลกรรมที่ทุกคนก่อไว้ ไม่ต้องการพื้นที่จัดเก็บ

อกุศลกรรมที่ทุกคนก่อไว้ ไม่ต้องการพื้นที่จัดเก็บ
ไม่ต้องอาศัยสิงสู่อยู่ในกายเรา
ไม่ต้องแทรกตัวอยู่ในอากาศ
แต่เหมือนเงามืดไร้ตนที่สามารถติดตามจิตวิญญาณเราไปทุกหนแห่ง
ประดุจศัตรูผู้คอยจดจ้องเล่นงานกันในจังหวะโอกาสเหมาะ…

ไฟร้อนมีอำนาจเผาผลาญ ระเบิดเวลามีอำนาจทำลาย

ไฟร้อนมีอำนาจเผาผลาญ ระเบิดเวลามีอำนาจทำลาย
 แต่กรรมชั่วมีอำนาจเผาผลาญและทำลายสมบัติต่างๆในชีวิตผู้ก่อกรรม
โดยไม่จำเป็นต้องใช้ไฟร้อนหรือระเบิดเวลาใดๆ…

กรรมของความเป็นคนพุทธที่ไม่จองเวรใคร

กรรมของความเป็นคนพุทธที่ไม่จองเวรใคร
มีจิตใจเอื้อเฟื้อชอบช่วยเหลือผู้อื่นนั้น ทำให้เรามีชีวิตที่สงบสุขอยู่แล้ว

เราขว้างบุญบาปออกไปใส่ใคร

เราขว้างบุญบาปออกไปใส่ใคร ก็จะมีผลสะท้อนดีร้ายขว้างกลับมาใส่เราด้วย
เพียงแต่อาจจะหนักเบาไม่เท่ากับที่เราขว้างออกไป
เหมือนคนถูกขว้างเป็นกำแพงที่มีอำนาจสะท้อนต่างกัน
ขว้างโดนคนบุญมากก็เหมือนเจอกำแพงศักดิ์สิทธิ์สะท้อนกลับมาปะทะเราหนักหน่วงขึ้นกว่าเดิม
ขว้างโดนคนบุญน้อยก็เหมือนเจอกำแพงกระจอกสะท้อนกลับมาปะทะเรา

ถ้าคุณคิดว่าตัวเองฉลาด บอกได้ไหมว่าฉลาดไปเพื่ออะไร?

ถ้าคุณคิดว่าตัวเองฉลาด บอกได้ไหมว่าฉลาดไปเพื่ออะไร?
หากเป็นไปเพื่อทำความเดือดร้อนแก่ผู้อื่น
อันจะสะท้อนกลับมาเป็นความเดือดร้อนต่อตัวคุณเองทั้งชาตินี้และชาติหน้า
เช่นนี้อาจแปลว่ามันสมองของคุณฉลาดเฉลียว
แต่จิตวิญญาณของคุณโง่งม อาจโง่กว่าหลายคนที่คุณไปดูถูกเขาเสียด้วยซ้ำ
สรุปให้ง่ายที่สุด คุณจะฉลาดกี่เรื่องก็ตาม
ถ้าโง่เรื่องกรรมเรื่องเดียว ก็แปลว่าคุณเอาตัวรอดไม่ได้
และเมื่อคุณเอาตัวรอดไม่ได้ ก็แปลว่าคุณเป็นคนโง่ได้มากที่สุดคนหนึ่ง!

‘คนพร้อมจะดี’ และ ‘โชคดีที่มีโอกาสกลับตัวทัน’

‘คนพร้อมจะดี’ และ ‘โชคดีที่มีโอกาสกลับตัวทัน’
โดยสมบูรณ์ หาใช่คนชั่วที่กลับตัวช้าเกินหนีนรกทันแต่อย่างใด

คนพร้อมจะดีมีมากกว่าคนดีพร้อม

คนพร้อมจะดีมีมากกว่าคนดีพร้อม 

คนเรามีธรรมะแค่ไหนคงเห็นได้ยากตอนเป็นสุข

คนเรามีธรรมะแค่ไหนคงเห็นได้ยากตอนเป็นสุข แต่จะเห็นได้ชัดก็ตอนเป็นทุกข์

ความโกรธอาจเกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ

ความโกรธอาจเกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ 

แต่การอภัยไม่มีทางเกิดขึ้นโดยบังเอิญ
อย่างน้อยต้องมีสิ่งสะกิดใจ 

หรือมีใจเปี่ยมเมตตาเป็นทุนอยู่ก่อน

คนเราเริ่มทำเลวที่สุดได้ก็ตอนเห็นคนอื่นไม่ใช่คน

คนเราเริ่มทำเลวที่สุดได้ก็ตอนเห็นคนอื่นไม่ใช่คน
แต่เลวแค่ไหนก็กลับใจใหม่ได้
ตราบเท่าที่ยังมีตัวตนเป็นคนอยู่
และรู้จักคิดอ่านพอจะสำนึกว่าสิ่งที่ทำลงไปน่าละอายขนาดไหน

ในอีกทางหนึ่ง เวลาพี่ถามตัวเองว่าเคยตัดสินใจฉลาดที่สุดเมื่อไหร่

“ในอีกทางหนึ่ง เวลาพี่ถามตัวเองว่าเคยตัดสินใจฉลาดที่สุดเมื่อไหร่
พี่ตอบตัวเองว่าตอนเลือกคู่! พี่ใจเย็น ไม่บุ่มบ่าม
แล้วก็ไม่ใช้วิธีเลือกแบบฉาบฉวย ซึ่ง… เธอเข้าใจไหม
อยู่ๆ คนเราไม่ได้ใจเย็นกันด้วยความบังเอิญ
แต่ต้องด้วยนิสัยที่สั่งสมมามากพอ
ถ้าวันนี้เธอยอมปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเด็กที่อ่อนกว่าถึง ๗ ปี
เธอจะไม่มีนิสัยของความใจเย็นนั้น
และในที่สุดวันหนึ่งข้างหน้าเมื่อเธอถามตัวเองว่าชีวิตนี้เคยโง่ที่สุดกับการทำอะไรลงไป
เธออาจตอบไม่ถูก เพราะทุกการตัดสินใจจะมาจากความมักง่ายไปหมด” 

คนเราทำกรรมชั่วก็ด้วยความไม่รู้จักผลของกรรมชั่ว

คนเราทำกรรมชั่วก็ด้วยความไม่รู้จักผลของกรรมชั่ว
ว่าเผล็ดผลแล้วจะเผ็ดแสบยืดเยื้อปานใด
แต่ถ้าทุกคน ‘รู้ชัด’ ไม่ใช่แค่เชื่อตามๆกัน
ไม่ใช่แค่เชื่อแบบกลับกลอก
ไม่ใช่แค่เชื่อแบบขาดเหตุผล
ก็แน่นอนว่ามวลมนุษย์จะช่วยกันระดมกำลังปั่นโลกให้หมุนไปอีกทางหนึ่ง
มิใช่พากันดันให้กลิ้งหลุนลงสู่เหวนรกเช่นที่ผ่านมา
 มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น
วันหนึ่งก็ต้องเป็นทุกข์สังเวยความสุขให้คนอื่นบ้าง

จะทำไปทำไม?

จะทำไปทำไม?
“คำถามคำเดียวนั้นแหละ ตัดสินว่าเธอมีสำนึกของความเป็นมนุษย์อยู่โดยบริบูรณ์”

ใกล้คนเช่นไร ติดใจคนแบบไหน

 ใกล้คนเช่นไร ติดใจคนแบบไหน ก็มีความโน้มเอียงที่จะกลายเป็นคนเช่นนั้น

เส้นทางกามนั้นแสนสั้น ร้อยรัดฟัดเหวี่ยงกันเหนียวแน่นที่ต้นทาง

เส้นทางกามนั้นแสนสั้น ร้อยรัดฟัดเหวี่ยงกันเหนียวแน่นที่ต้นทาง
แล้วกลับผลักไสกันรุนแรงที่ปลายทางในเร็ววันเสมอ
ต่างจากเส้นทางบุญที่ยืดยาว
ถึงแม้เกี่ยวก้อยคล้องแขนกันเพียงแผ่วที่ต้นทาง
แต่ก็จะยึดเหนี่ยวแน่นแฟ้นมากขึ้นเรื่อยๆ
อย่างไร้ปลายทางที่สิ้นสุด 

อบายมีเส้นทางพัฒนาตัวเอง

อบายมีเส้นทางพัฒนาตัวเอง 

เริ่มต้นที่สุดอาจเป็นการหยวนให้กับความอยากเล็กๆ น้อยๆ
จากหยวนหนึ่งเป็นหยวนสอง หยวนสาม แล้วแก่กล้าขึ้นเรื่อยๆ 

เป็นความมักง่าย
อยากมากอยากน้อยก็ปราศจากความยับยั้งชั่งใจ 

ไม่มีกรอบ ไม่มีเครื่องห้ามใดๆ ทั้งสิ้น
ในที่สุดก็พานดูถูกกรรมเวรเป็นเรื่องเหลวไหลหลอกเด็ก

ธรรมชาติกรรมวิบาก

ธรรมชาติกรรมวิบาก

เขามีเครื่องชั่งตวงวัดที่ปุถุชนอย่างเราเดาไม่ถูก

แต่โดยรวมอำนาจกรรมจะส่งเรามาเกิดเป็นมนุษย์

ขอเพียงน้ำหนักบุญของเราอยู่ในช่วงที่มีมากกว่าบาป

อันนี้พิสูจน์ได้ด้วยความจริงที่ว่ามนุษย์มีพื้นฐาน

ความรู้ผิดรู้ชอบติดตัวกันทุกคนโดยไม่ต้องสอง

ดังตฤณ : กรรมพยากรณ์ ตอน เลือกเกิดใหม่

มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐที่มีเหตุผล

มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐที่มีเหตุผล
เพราะเหตุผลทำให้มนุษย์คิดในทางประเสริฐได้มากกว่าสัตว์โลกทุกชนิด
แต่หลายครั้งเหตุผลก็ทำให้มนุษย์เลวทรามได้โดยปราศจากความสำนึกผิด
เพราะฉลาดอธิบายไปต่างๆ นานาว่าที่ก่อเรื่องอย่างนั้นอย่างนี้ มีเหตุผลอันควรอย่างไร

ดังตฤณ
กรรมพยากรณ์ ตอนเลือกเกิดใหม่

สำหรับผู้ชาย

สำหรับผู้ชาย 

ถ้าเป็นของใหม่จับต้องแล้วจะรู้สึกมันมือไม่อิ่มไม่เบื่อ
แต่ถ้าเริ่มชิน ความแปลกใหม่หมดไป เขาก็จะไม่สนุกอีก
ตรงนั้นถ้าไม่มีความรักมาช้อนรับ
เราก็จะเหมือนทิชชูที่เขาสั่งขี้มูกเสร็จก็อยากปาทิ้งถังผง
ถนอมตัวไว้รอเจอคนที่เขารักและพร้อมจะรับผิดชอบเรา
ทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นดอกกุหลาบมีค่า น่าปักในแจกันห้องนอนของเขาตลอดไปเถอะ

เหตุใดผู้คนจึงเข้าใจกันยากนักว่า

เหตุใดผู้คนจึงเข้าใจกันยากนักว่า

สร้างเหตุแห่งทุกข์แล้วต้องทุกข์

โลกพากันเป็นเสียอย่างนี้

อยากก่อต้นเหตุทุกข์ตามเดิม

แต่ไม่อยากทุกข์เท่าเดิม

การก่อกรรมกับผู้อื่นมีหลักอยู่ง่ายๆนะ

การก่อกรรมกับผู้อื่นมีหลักอยู่ง่ายๆนะ
หนึ่ง คือ มีเจตนากระทำการกับสิ่งมีชีวิต
สอง คือ สิ่งมีชีวิตนั้นได้รับผลทางกายหรือทางใจสมเจตนาของผู้กระทำ
เราทำเวรทำกรรมไปนั้น จะรู้หรือไม่รู้ก็ตามว่าเป็นกรรมเวร อย่างไรวันหนึ่งก็ต้องให้ผล

โลกเราไม่มีคนดู ไม่มีตัวละครหรอก

โลกเราไม่มีคนดู ไม่มีตัวละครหรอก
เพราะฉะนั้นก็หาตัวตลกไม่เจอ
ทุกคนแค่อยากได้ในสิ่งที่ไม่สมตัว
เลยเป็นทุกข์เพราะความทะยานอยากนั้นแล้วๆเล่าๆ
เพราะความไม่รู้ ไม่ตระหนักตามจริง

ไม่มีใครสามารถรู้กฎแห่งกรรมได้ละเอียดเหมือนพระพุทธเจ้า

ไม่มีใครสามารถรู้กฎแห่งกรรมได้ละเอียดเหมือนพระพุทธเจ้า
รู้แต่ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
ผู้สั่งสมบุญย่อมเสวยสุขกับการลอยคอในทะเลบุญ
ผู้สั่งสมบาปย่อมเสวยทุกข์กับการจมปลักในหล่มบาป
ตัวเราย่อมรู้ความจริงนี้อยู่แก่ใจ
ไม่จำเป็นต้องให้ใครยืนยันว่าทำบุญเป็นสุข ทำบาปเป็นทุกข์
ความรู้สึกที่ปรากฏอยู่ตลอดเวลาย่อมชัดเจนพอ เว้นแต่จะไม่ใส่ใจสังเกต…