ละได้ย่อมสงบ

ละได้ย่อมสงบ

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนแต่เคลื่อนที่ไปสู่ความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ทุกอย่างในโลกนี้ เคลื่อนไปสู่การสลายตัวทั้งสิ้น ไม่ยึด ไม่ทุกข์ ไม่สุข ละได้ย่อมสงบ

คนเก่งใช้เวลา 2-3 ปี ก็สอนให้เก่งได้

คนเก่ง..ใช้เวลา 2-3 ปีก็สอนให้เก่งได้ ..
แต่.. คนดีต้องใช้เวลา ‘ชั่วชีวิต’ สอนกัน
คนเก่งมักจะขาดความจงรักภักดี ไม่มีความกตัญญู

อย่าสำคัญตนเอง

อย่าสำคัญตนเอง

อย่าสำคัญว่าตนเอง
เก่งกาจสามารถฉลาดรู้กว่าเขาเลย
ถึงกับสร้างความมืดมิดปิดตาทับถมตัวเอง
จนไม่มีวันสร่างซา
เมื่อถึงเวลาจนตรอกอาจจนยิ่งกว่าสัตว์
ยังไม่เตรียมทราบไว้เสียแต่บัดนี้
ซึ่งอยู่ในฐานะอันควร

เมื่อมีผู้เตือนสติ ควรยึดมาเป็นธรรมคำสอน
จะเป็นคนมีขอบเขตมีเหตุผล ไม่ทำตามความอยาก
เมื่อพยายามฝ่าฝืนให้เป็นไปตามทางของนักปราชญ์ได้
จะประสบผลคือความสุขในปัจจุบันทันตา
แม้จะมิได้เป็นเจ้าของเงินล้าน
แต่มีทางได้รับความสุขจากสมบัติและความประพฤติดีของตน

โดนเพื่อนร่วมงานแย่งซีน

โดนเพื่อนร่วมงานแย่งซีนทำอย่างไร?
เขาแย่งจากเราได้เพียงแค่ซีนและภาพลักษณ์เท่านั้น
แต่เขาไม่สามารถแย่งความรู้และความสามารถไปจากเราได้

ยึดจึงเดือดร้อน

ยึดจึงเดือดร้อน

ทุกวันนี้ เกิดความทุกข์ ความเดือดร้อน ก็เพราะมนุษย์ไปยึดโนน่ ยึดนี่
ยึดพวกยึดพ้อง ยึดหมู่ยึดคณะ ยึดประเทศเป็นสรณะ โดยไม่คำนึงถึงธรรม สากล
จักรวาลโลกมนุษย์นี้ ทุกคนมีกรรมจึงเกิดมาเป็นสัตว์โลก
สัตว์โลกทุนคนต้องใช้กรรมตามวาระ ตามกรรม
 ถ้าทุกคนยึดถือเป็นอารมณ์ ก็จะเกิดการเข่นฆ่ากัน เกิดการฆ่าฟันกัน
 เพราะอารมณ์แห่งการยึดถืออายตนะ ฉะนั้น ต้องพิจารณาให้ถ่องแท้ว่า
 สิ่งใดทำแล้ว สัตว์โลกมีความสุข สิ่งนั้นควรทำ นี่คือ หลักความจริงของธรรมะ

เราสามารถสร้างโอกาสดีๆ ในชีวิต

เราสามารถสร้างโอกาสดีๆในชีวิต…
ด้วยตัวของเราเอง….
อยู่ที่ว่าเรา จะสร้างมันขึ้นมาหรือเปล่า…
โอกาสดีๆบางครั้งเกิดขึ้นกับชีวิตเพียงครั้งเดียว…
และมันจะไม่ย้อนกลับมาอีกเลย…

หากวันนี้คุณยังไม่่มีโอกาสดีๆในชีวิต….
อย่าลืมสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวของเราเอง…
โอกาสสร้างได้…ถ้าเราลงมือทำ…
แล้วตัวเราจะได้รับโอกาสดีๆ…
ในชีวิตอีกมากมาย เจริญพร…

การพัฒนาตน

การพัฒนาตน

คนเราทุกคนใหญ่แต่กาย ใหญ่แต่ชาติ ใหญ่แต่ชื่อ ใหญ่แต่ยศ
ใหญ่แต่ความสำคัญตน แต่ความรู้-ความฉลาดเท่านั้น
ที่จะทำตนให้ร่มเย็นเป็นสุข ทั้งกายและใจโดยถูกทาง
ตลอดจนให้ผู้อื่นได้รับความร่มเย็นเป็นสุขด้วย
นั่นไม่ค่อยเจริญเติบโตด้วย และไม่สนใจบำรุงให้ใหญ่โตด้วย
จึงเกิดความเดือดร้อนกันอยู่ทุกหนทุกแห่ง
โดยไม่เลือกเพศ-วัย-ชาติ-ชั้นวรรณะ อะไรเลย

จับได้ว่าแฟนมีกิ๊กทำอย่างไรดี

จับได้ว่าแฟนมีกิ๊กทำอย่างไรดี?
(๑) ถามตัวเองว่าเราดีกับเขาพอหรือยัง
(๒) ระหว่างเรากับกิ๊กมีข้อดีข้อด้อยต่างกันตรงไหน
(๓) ถามแฟนว่าจะเลือกใครก็รีบทำ
ไม่รักฉัน อย่าทำให้ฉันเสียเวลา

ไม่มีสิ้นสุด

ไม่สิ้นสุด
แม่น้ำทะเล และมหาสมุทร ไม่มีที่สิ้นสุดของน้ำ ฉันใด
กิเลสตัณหาของมนุษย์ก็ย่อมไม่มีที่สิ้นสุด ฉันนั้น

เมื่อกาลเวลาผ่านไป

เมื่อกาลเวลาผ่านไป…

ให้กลับมาย้อนมาดูตัวเองว่า…

เรากำลังทำอะไรอยู่…

สิ่งที่คุณกำลังกระทำอยู่ในปัจจุบัน…

จะบ่งบอกตัวตนของคุณว่าคุณเป็นใคร…อยากลงมือทำอะไรให้รีบทำ…

(แต่ต้องอยู่ในกรอบของศีลธรรม) เจริญพร

 

 

วาสนา

วาสนา นั้นเป็นไปตามอัธยาศัย คนที่มีวาสนาในทางที่ดีมาแล้ว
แต่คบคนพาล วาสนาก็อาจเป็นคนพาลได้
บางคนวาสนายังอ่อน เมื่อคบบัณฑิต วาสนาก็เลื่อนขึ้นเป็นบัณฑิต
ฉะนั้น บุคคลควรพยายามคบแต่บัณฑิต เพื่อเลื่อนภูมิวาสนาของตนให้สูงขึ้น

โกรธ ถูกเพื่อนนินทา

โกรธ! ถูกเพื่อนนินทา?
โบราณว่าไม่มีใครเตะหมาที่ตายแล้ว
คุณถูกนินทาแสดงว่าคุณยังมีความหมาย
คุณเป็นคนโชคดี จู่ๆ ก็มีกระจกวิเศษสะท้อนความอัปลักษณ์
ให้เห็นความบกพร่องของตัวเอง 

ยากกว่าการเกิด

ยากกว่าการเกิด
ในการที่เราเกิดมา ชีวิตแห่งการเกิดนั้นง่าย
 แต่ชีวิตแห่งการอยู่นั้นสิยาก
เราจะทำอย่างไรให้อยู่ได้อย่างสุขสบาย

จะมีชีวิตอยู่ กี่วัน กี่เดือน ไม่สำคัญ

จะมีชีวิตอยู่ กี่วัน กี่เดือน กี่ปี ไม่สำคัญ…

หากอยู่ไปแบบไร้ค่า…

แล้ววันนี้ที่เราอยู่ …

เราอยู่แบบมีค่า หรือ ไร้ค่า…

น่าคิดนะ เจริญพร…

 

 

ใจ คือ สมบัติอันล้ำค่า

ใจ คือ สมบัติอันล้ำค่า

ใจนี้ คือ สมบัติอันล้ำค่า

จึงไม่ควรอย่างยิ่งที่จะมองข้ามไป

คนพลาดใจ คือ คนไม่สในใจปฏิบัติต่อดวงใจดวงวิเศษในร่างนี้

แม้จะเกิดสักร้อยชาติพันชาติ ก็คือผู้เกิดพลาดอยู่นั่นเอง

ทะเลาะกับแฟนจนไม่มีสมาธิทำงาน

ทะเลาะกับแฟนจนไม่มีสมาธิทำงาน
งานส่วนงาน แฟนส่วนแฟน
รู้จักแบ่งเวลาให้งาน รู้จักแบ่งเวลาให้แฟน
อย่าเสียงานเพราะแฟน อย่าเสียแฟนเพราะงาน

ชีวิตทุกข์

ชีวิตทุกข์
การเกิดมาเป็นมนุษย์ชาติหนึ่ง จะว่าประเสริฐก็ประเสริฐ จะว่าไม่ประเสริฐก็ไม่ประเสริฐ จะเห็นได้ว่า ตื่นเช้าก็มีความทุกข์เข้าครอบงำ จะต้องล้างหน้า ล้างปาก ล้างฟัน ล้างมือ เสร็จแล้วจะต้องกินต้องถ่าย นี่คือความทุกข์แห่งกายเนื้อ เมื่อเราจะออกจากบ้านก็จะประสบความทุกข์ในหมู่คณะ ในการงาน ในสัมมาอาชีวะ การเลี้ยงตนชอบ นี่คือ ความทุกข์ในการแสวงหาปัจจัย

ในวันที่ท้อ

ในวันที่ท้อ อย่าคิดว่าไม่เหลือใคร
ส่องกระจก แล้วยิ้มเข้าไว้
ไม่เหลือใคร ก็ยังเหลือ ตัวเราเอง

การบำรุงรักษาใจ

การบำรุงรักษาใจ
การบำรุงรักษาสิ่งใดๆ ในโลก
การบำรุงรักษาตนคือใจเป็นเยี่ยม
จุดที่เยี่ยมยอดของโลก คือ ใจ
ควรบำรุงรักษาด้วยดีได้ใจแล้วคือได้ธรรม เห็นใจตนแล้วคือเห็นธรรม
รู้ใจแล้วคือรู้ธรรมทั้งมวล ถึงใจตนแล้วคือถึงพระนิพพาน

ท้อแท้กับปัญหามากมายทำอย่างไรดี

 ท้อแท้กับปัญหามากมายทำอย่างไรดี
ปลาที่ยังเป็นอยู่ ล้วนเรียนรู้ที่จะว่ายทวนน้ำ
ส่วนปลาตาย มักไหลตามน้ำ
ปัญหาทำให้คนธรรมดาท้อ แต่ทำให้คนมีปัญญาลุกขึ้นมาแก้ไข

สันดาน

สันดาน
" ภูเขาถูกมนุษย์ทำลายลงมาได้ แต่สันดานของคนเราที่นอนนิ่งอยู่ในก้นบึ้ง ซึ่งไม่เหมือนกันย่อมขัดเกลาให้ดีเหมือนกันได้ยาก"

สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของคนเรา

สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของคนเรา คือ ชีวิต
อย่าแคร์คนอื่นมากกว่าครอบครัว
อย่าตามแต่ใจตัว
จนลืมว่าครอบครัวก็สำคัญ

 

ธรรมเป็นเครื่องปกครองสมบัติและปกครองใจ

ธรรม เป็นเครื่องปกครองสมบัติและปกครองใจ
ถ้าขาดธรรมเพียงอย่างเดียว
ความอยากของใจจะพยายามหาทรัพย์
ได้กองเท่าภูเขาก็ยังหาความสุขไม่เจอ

ไหว้พระขอพรอะไรดี

ไหว้พระขอพรอะไรดี?
(๑) ขออย่าให้โลภจนหน้ามืด
(๒) ขออย่าให้โกรธจนทำร้ายตัวเอง
(๓) ขออย่าให้หลงจนไม่รู้ดีรู้ชั่ว
(๔) ขออย่าให้ตายในสงคราม ระหว่างคนไทยด้วยกันเอง

อยู่ให้สบาย

อยู่ให้สบาย
ในภาวะแห่งการที่จะอยู่อย่างสบายนั้น
เราต้องอยู่กันอย่างไม่ยึด อยู่กันอย่างไม่ยินดี อยู่กันอย่างไม่ยินร้าย
อยู่กันอย่างพยายามให้จิตวิญญาณของนามธรรมนั้น
เหนืออารมณ์ เหนือคำสรรเสริญ เหนือนินทา
เหนือความผิดหวัง เหนือความสำเร็จ
เหนือรัก เหนือชัง

พิจารณาตัวเอง

พิจารณาตัวเอง
คืนหนึ่งก็ดี วันหนึ่งก็ดี ควรให้มีเวลาว่างสัก 5 นาที หรือ 10 นาที
ไม่ติดต่อกับใคร ให้นั่งเฉยๆ คิดถึงเหตุการณ์ที่เราทำไปแต่ละวันๆ ว่าที่เราทำไปนั้นเป็นอย่างไร
 คือให้ปลีกตัวมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง คิดเอาแต่เรื่องของตัว อย่าไปคิดเรื่องของคนอื่น
 เพราะมนุษย์เราส่วนมากทุกวันนี้ มักเอาแต่เรื่องของคนอื่นมาคิด ไม่ค่อยคิดเรื่องของตัวเอง

สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของคนเรา

สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของคนเรา คือ ชีวิต
และเราจะเป็นเจ้าของชีวิตได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น

…เราจะไม่มีวันได้สิ่งที่คุณพอใจ… จนกว่าเราจะได้เรียนรู้ที่จะพอใจในสิ่งที่เรามี…

…อย่าปล่อยให้ชีวิตเป็นไปอย่างไร้จุดหมาย… ผู้ที่มีชีวิตอยู่แต่ไม่ยอมต่อสู้ชีวิต คือ… ศพเดินได้…

…อุปสรรคที่ใหญ่หลวงที่สุดของความสำเร็จ ก็คือ… การล้มเลิกต่อเป้าหมายต่างหาก

 

 

 

สิ่งที่ล่วงไปแล้ว

"สิ่งที่ล่วงไปแล้ว.....ไม่ควรไปทำความผูกพัน
เพราะเป็นสิ่งของที่ ล่วงไปแล้วอย่างแท้จริง แม้จะทำความผูกพัน ...และมั่นใจในสิ่งนั้น
กลับมาเป็นปัจจุบันก็เป็นไปมิได้
ผู้ทำความสำคัญมั่นหมายนั้นเป็นทุกข์แต่ผู้เดียว
โดยความไม่สมหวังตลอดไป
อนาคตที่ยังไม่มาถึงก็เป็นสิ่งไม่ควรยึดเหนี่ยว เกี่ยวข้องเช่นกัน
อดีต....ควรปล่อยไว้ตามอดีต
อนาคต....ก็ควรปล่อยไว้ตามกาล ของมัน
 ปัจจุบัน....เท่านั้นที่จะสำเร็จเป็นประโยชน์ได้
เพราะอยู่ในฐานะที่ควร ทำได้ไม่สุดวิสัย ,ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ
จะแยกกันไม่ได้ หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก ต้องอิงอาศัยกันอยู่ฉันใดก็ดี
ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ ก็อาศัยกันอยู่อย่างนั้น สัทธรรมสามอย่างนี้ จะแยกกันไม่ได้เลย"

แดนสงบ

คนดี

ความดี