"สิ่งที่ล่วงไปแล้ว.....ไม่ควรไปทำความผูกพัน
เพราะเป็นสิ่งของที่ ล่วงไปแล้วอย่างแท้จริง แม้จะทำความผูกพัน ...และมั่นใจในสิ่งนั้น
กลับมาเป็นปัจจุบันก็เป็นไปมิได้
ผู้ทำความสำคัญมั่นหมายนั้นเป็นทุกข์แต่ผู้เดียว
โดยความไม่สมหวังตลอดไป
อนาคตที่ยังไม่มาถึงก็เป็นสิ่งไม่ควรยึดเหนี่ยว เกี่ยวข้องเช่นกัน
อดีต....ควรปล่อยไว้ตามอดีต
อนาคต....ก็ควรปล่อยไว้ตามกาล ของมัน
ปัจจุบัน....เท่านั้นที่จะสำเร็จเป็นประโยชน์ได้
เพราะอยู่ในฐานะที่ควร ทำได้ไม่สุดวิสัย ,ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ
จะแยกกันไม่ได้ หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก ต้องอิงอาศัยกันอยู่ฉันใดก็ดี
ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ ก็อาศัยกันอยู่อย่างนั้น สัทธรรมสามอย่างนี้ จะแยกกันไม่ได้เลย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น