กรรมที่ทำด้วยความไม่โลภก็คือสละออก หรือให้ทาน
กรรมที่ทำด้วยความไม่โกรธก็คือใจดีมีเมตตา หรืออภัยได้
กรรมที่ทำด้วยความไม่หลงก็คือการไม่เห็นผิดเป็นชอบ
หรือไม่เห็นกงจักรเป็นดอกบัว
โดยย่อคือมีใจประเภทที่รักบุญรักกุศล ละอายต่อบาปผิดทั้งปวง
กรรมที่ทำด้วยความไม่โกรธก็คือใจดีมีเมตตา หรืออภัยได้
กรรมที่ทำด้วยความไม่หลงก็คือการไม่เห็นผิดเป็นชอบ
หรือไม่เห็นกงจักรเป็นดอกบัว
โดยย่อคือมีใจประเภทที่รักบุญรักกุศล ละอายต่อบาปผิดทั้งปวง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น