ทุกข์ทางใจนั้นเป็นสิ่งที่ใครๆ ก็สามารถเลือกได้ว่าจะเอาหรือไม่เอา

                            ทุกข์ทางใจนั้นเป็นสิ่งที่ใครๆ ก็สามารถเลือกได้ว่าจะเอาหรือไม่เอา อยากจะมีหรือไม่มี จะปฏิเสธ บอกปัดไม่รับไว้ก็ได้ ด้วยการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าคือปล่อยวาง
ไม่ยึดมั่นถือมั่นรู้จักทำใจให้เคยชินกับความไม่แน่นอนให้ยอมรับในสิ่งที่ไม่สามารถบังคับควบคุมได้

แต่คนส่วนใหญ่กลับเลือกที่จะแบกรับ  ยึด และเกาะกุม  กำไว้แน่นมากกว่ายอมปล่อย หรือสลัดทิ้งไป
เมื่อมาถึงตรงนี้ ทำให้ฉันนึกถึงเพลงที่มีเนื้อร้องดีๆ ท่อนหนึ่งที่ว่า...

“ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง

ให้เธอควรคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร

ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ

ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง / (เพราะใจเธอรับไว้เอง)”

                            ฉันก็ขออนุญาตกล่าวถึงภาษาเพลงเป็นภาษาพูดหน่อยนะ  กับประโยคที่ว่า “ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ” ก็เหมือนเป็นการบอกว่า คนเราจะมีทุกข์มาก  ทุกข์น้อย  หรือไม่ทุกข์เลยนั้น  ก็ขึ้นอยู่กับใจของตัวเองหากใครปล่อยวางได้มาก ไม่รับมันมาใส่ใจ ความทุกข์ก็จะไม่มี หรือมีน้อยลงไป ส่วนใครที่รับมาใส่ใจมาก ยึดมั่นถือมั่นมาก ก็จะมีทุกข์มากตามไปด้วย

ปันยา : ได้เวลาชำระจิตชำรุด